UWAGA!!! nowy adres strony internetowej stowarzyszenia to

http://speleo.waw.pl

Uchwała Walnego Zebrania Wielkopolskiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego

Walne Zebranie Wielkpopolskiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego wzywa Zarząd
Polskiego Związku Alpinizmu do oficjalnego zanegowania projektu
"Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie uprawiania alpinizmu" jako
sprzecznego z interesem polskiego środowiska alpinistycznego oraz do
wycofania się z jakiejkolwiek współpracy - w tym opiniotwórczej - przy jego
powstawaniu.Uzasadnienie.
Każde środowisko ustala zasady porządkujące sprawy formalne i merytoryczne
dla danej społeczności ważne.
Również polskie taternictwo posiadało uregulowania przez całą swoją
historię. Dotyczyły one spraw organizacyjnych oraz - w bardzo szerokim
spektrum - etycznych.
Apogeum formalizacji nastąpiło w 1974 roku po powstaniu Polskiego Związku
Alpinizmu. Jako organizacja finansowana bezpośrednio z budżetu państwa PZA
otrzymał monopol uprawnień określony po raz ostatni w Rozporządzeniu
Przewodniczącego GKKFiS (Monitor Polski Nr 27 z dnia 10.10.1985, poz. 197).
Państwowe akty prawne pozbawiły Polaków możliwości prowadzenia legalnej
działalności alpinistycznej poza strukturami PZA. Bazowały jednocześnie na
regulaminach wewnętrznych związku.
Prawo państwowe ustalało system stopni alpinistycznych powiązanych ściśle z
etapami szkolenia oraz zdobywanymi doświadczeniami praktycznymi. Ich
potwierdzeniem został dożywotni dokument o nazwie Karta Taternika. Należy
podkreślić, że wprowadzony system edukacji alpinistycznej był merytorycznie
spójny.
Na początku lat 90-tych Zarząd PZA bezprawną uchwałą zlikwidował stopnie
alpnistyczne, pozostawiając Kartę Taternika z uprawnieniami na wszystko
jako potwierdzenie ukończenia szkolenia podstawowego.
W roku 1996 Sejm RP przyjął Ustawę o kulturze fizycznej (Dz.U. nr 25/96
poz. 113), w wykonaniu której URM przygotowuje aktualnie nowe
rozporządzenie w sprawie uprawiania alpinizmu. Jego treść - konsultowana z
zarządem PZA i przez Zarząd PZA akceptowana - jest zbitkiem ogólników
niemożliwym do przyjęcia ponieważ:
1. Rozporządzenie powstaje wyłącznie na skutek ustawowego zaliczenia
alpinizmu do "sportów uznawanych powszechnie za niebezpieczne".
Kwalifikacja taka nie posiada żadnego, merytorycznego uzasadnienia.
Niebezpieczeństwa gór i ryzyko pokonania trudności są świadomym elementem
dyscypliny.
2. Ustawodawca nie zdefiniował przedmiotu kodyfikacji. Dokumenty niższego
rzędu tym bardziej nie są do tego uprawnione. Tworząc prawo nie wolno
poruszać się w sferze niedomówień lub pozostawiać dokumentowi niższego
rzędu możliwość dookreślania.
Przykładowo: alpinizm jaskiniowy może stanowić co najwyżej marginalny
aspekt działań eksploracyjnych, kartograficznych i innych badań naukowych
(speleologicznych), stwarzających poprzez odkrycie i poznanie jaskini ...
możliwość uprawiania alpinizmu jaskiniowego. W świetle przepisów
speleologii w Polsce legalnie uprawiać nie można !
3. Projekt nie wnosi nic nowego do powszechnie krytykowanej rzeczywistości
stworzonej bezprawną uchwałą zarządu PZA z początku lat 90-tych. Nadal
pozostawia jednostopniowy model szkolenia.
4. Projekt jest sprzeczny z pakietem swobód obywatelskich oferowanych w
świecie cywilizowanym. Swoboda wspinania się nie jest nigdzie dobrem
prawnie reglamentowanym.
5. Projekt zawiera błędy językowe, formalne i merytoryczne oraz
megalomańskie przekonanie autorów co do jego istotności. Jest przykładem
złego prawa, do którego powstania w żadnym wypadku polskie środowisko
alpinistyczne nie powinno przykładać ręki.
Żądamy, aby Zarząd PZA wypełnił swój statutowy obowiązek reprezentacji
naszych interesów wobec władzy administracyjnej.
Wzywamy kluby członkowskie PZA do wyrażenia swojego stanowiska wobec
projektu, który na długo może zaciążyć nad światem naszych zainteresowań.
Polskie środowisko taternickie ma wystarczająco długą tradycję, aby
samodzielnie napisać swoją konstytucję.
Poznań, 10 czerwca 2001 r.